Łatwo jest nam oce­niać. Narze­kać i kry­ty­ko­wać.
Łatwo też się wymą­drzać.
I swo­je zda­nie narzu­cać.
Bez tru­du uczy­my też innych.
Jak mają kie­ro­wać swym życiem.
Jed­nak czy w tych osą­dach
Wie­my o czym mówi­my?
Czy chodź raz radząc innym
Sta­ra­li­śmy się zro­zu­mieć
Co czu­ją i pra­gną Ci ludzie?
Czy wyzna­cza­jąc im dro­gI
Cho­dzą raz szli­śmy ich szla­kiem?
Żeby z czy­stym sumie­niem Powie­dzieć przy­ja­cie­lu
Tędy nie doj­dziesz do celu?
Jeśli nie to dla­cze­go bez chwi­li zawa­ha­nia
Wcho­dzi­my w rolę sędzie­go?
Wyda­ją­ce­go wyro­ki bez zna­jo­mo­ści tema­tu.
Któ­re­go spra­wą doty­czy?
Mamy dobre zamia­ry?
Dzia­ła­my w dobrej wie­rze?
Jeśli tak to nim kolej­ny raz w życiu.
Wyda­ny na kogoś wyrok
Zadaj­my sobie pyta­nie.
Czy jestem w tema­cie?
A jeśli nie to nim zacznie­my radzić.
Poznaj­my sed­no spra­wy.
Bo dobry nauczy­ciel.
Nim zacznie mówić do uczniów.
Musi sam naj­pierw poznać
Temat swo­je­go wywodu.